پیتر کری (۱۹۴۳-) از یک سو پس از پاتریک وایت برنده ی نوبل ادبیات بزرگترین نویسنده ی استرالیا به شمار می رود و از سوی دیگر، یکی از پنج نویسنده یی است که تاکنون موفق شده دو بار جایزه ی بوکر را از آن خود کند اولی در سال ۱۹۸۸ برای رمان «اسکار و لوسیندا» و دومی برای رمان «سرگذشت واقعی دارودسته ی کلی در سال ۲۰۰۱ کری از نویسنده هایی است که منتقدان او را شایسته ی دریافت جایزه ی نوبل ادبیات میدانند و نویسنده های بسیاری در ستایش او سخن گفته اند از جمله توماس کینلی خالق فهرست شیندلر»، که او را استاد واقعی زبان و داستان سرایی می نامد و میگوید: «پیتر کری برای سیدنی به مثابه ی جیمز جویس برای دابلین است.
أسكار و لوسیندا علاوه بر بوکر به فهرست نهایی بهترینهای بوکر نیز راه یافت و توانست جایزه ی ادبی مایلز فرانکلین به عنوان کتاب سال استرالیا را از آن خود کند. هم چنین این زمان در فهرست صد رمان بزرگ همه ی اعصار گاردین، شماره ی ۹۲ در فهرست صد زمانی که هر کس باید بخواند به انتخاب تلگراف، شماره ی ۱۸۰ در فهرست صد رمان تاریخی ادبی گودریدز شماره ی ۴۹ در فهرست صد رمان مدرن استرالیا، شماره ی ۱۵ و در فهرست صد کتابی که پیش از مرگ باید خواند به انتخاب مدیوم شماره ی ۸۶ را به خود اختصاص داده است.