صادق هدایت
صادق هدایت (۱۲۸۱ – ۱۳۳۰ ش) نویسنده، مترجم، محقق و از تأثیرگذارترین روشنفکران ادبیات معاصر ایران است. او را پدر داستان‌نویسی مدرن فارسی می‌دانند؛ نویسنده‌ای با ذهنی نقاد، زبانی فشرده و نگاهی تلخ اما ژرف به زندگی.
هدایت در خانواده‌ای اشرافی در تهران زاده شد، در کالج سن‌لویی تحصیل کرد و مدتی برای ادامهٔ تحصیل به بلژیک و فرانسه رفت. در دوران اقامتش در پاریس با ادبیات اروپایی و فیلسوفان اگزیستانسیالیست آشنا شد. در کنار خلق آثار داستانی، در زمینهٔ ترجمه و پژوهش نیز فعال بود؛ از جمله ترجمهٔ بخشی از «بوف کور» به فرانسه و بازنویسی متون کهن چون کارنامهٔ اردشیر بابکان.
سبک و درون‌مایهٔ آثار
هدایت با بهره‌گیری از زبان نمادین، فضاهای تیره و موضوعات روان‌شناسانه، پیشگام داستان‌نویسی روان‌کاوانه در فارسی به‌شمار می‌آید. نثر او ساده اما اندیشمندانه است و در آثار بلند خود، به‌ویژه در «بوف کور»، از شیوه‌های نوین روایت مانند جریان سیال ذهن و نمادگرایی استفاده می‌کند.
مهم‌ترین آثار صادق هدایت
بوف کور، سه قطره خون، سگ ولگرد، مازیار، پروین دخت ساسانی، زنده‌به‌گور، علویه خانم، فواید گیاهخواری، دیوار، مجموعه‌های ترجمه‌هایی از کافکا و چخوف و ...جایگاه و میراث فکری
صادق هدایت نخستین نویسنده‌ای بود که ادبیات داستانی فارسی را به دنیای مدرن پیوند داد. او همراه با محمدعلی جمالزاده و بزرگ علوی پایه‌گذار داستان کوتاه فارسی بود. امروزه، دهه‌ها پس از مرگش، هدایت یکی از پرخواننده‌ترین و بحث‌برانگیزترین نویسندگان ایران است؛ آثار او به بیش از بیست زبان ترجمه شده و هنوز در برنامه‌های دانشگاهی جهان تدریس می‌شود.
