ژان ژیونو (۱۸۹۵-۱۹۷۰)، نویسنده و فیلمنامه نویس فرانسوی، یکی از بزرگترین چهره های ادبی فرانسه در قرن بیستم است. او در آثارش به مضمونهای ازلی ابدی مانند طبیعت عشق، شادی، غم اضطراب انسان معاصر و خشونت زندگی مدرن می پردازد. زبان ژیونو در عین روانی یکی از زیباترین نثرهای تاریخ ادبیات فرانسه است و از آثار مهم او می توان به زمان های سرود جهان سواره نظام روی پشت بام گله بزرگ کاش شادی ام دوام یابد و شاه بی سرگرمی اشاره کرد.
آثار ژیونو به رغم عمق فلسفی و فکری بسیار خوش خوان و قصه گو هستند و همواره از زمان انتشار تا همین امروز، با استقبال خواننده های عام ادبیات و منتقدان ادبی مواجه شده اند و جوایز زیادی را به خود اختصاص داده اند. یکی دیگر از دلایل شهرت ژیونو، صلح طلبی مفرط او بود. او با هر جنگی مخالف بود و در جنگ جهانی دوم از اعزام به جبهه جنگ سر باز زد. در این سال ها، او رساله های معروفی راجع به صلح و گریز از جنگ نوشت که خواننده های زیادی در بسیاری از کشورها پیدا کردند. همانند زمان هایش که به زبان های زیادی ترجمه شده اند.