کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم
👤 بک سهی 🔸 ترجمه مریم جعفری 🔸 انتشارات آتیسا
معرفی کلی کتاب "می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم" اثر بک سهی
نویسنده، بک سهی، که خود سالها با اضطراب، افسردگی و افکار خودکشی دست‌وپنجه نرم کرده، تجربیاتش را در قالب گفتوگوهای درمانی با روان‌درمانگرش روایت میکند.
- عنوان کتاب به تناقضی دردناک اما انسانی اشاره دارد: تلاش برای ادامه زندگی در عین وجود افکار تاریک. «داکبوکی» (یک غذای کرهایی خیابانی محبوب) نمادی از لذتهای کوچک و روزمرهای است که گاهی انگیزهای برای زنده ماندن میشوند.
- کتاب ترکیبی از خاطرات شخصی، جلسات روان‌درمانی و تحلیلهای روانشناختی است که به خواننده کمک میکند درک بهتری از اختلالات روانی و روشهای مقابله با آنها پیدا کند.
ویژگیهای منحصربه‌فرد کتاب:
- صداقت بی‌پروا: نویسنده بدون لاپوشانی، ترسها، ضعفها و افکار آشفته‌اش را به اشتراک میگذارد.
- قالب خلاقانه: روایت کتاب شبیه به یک دفترچه خاطرات است که در آن گفتوگوهای درمانی، یادداشتهای روزانه و تفکرات فلسفی درهمتنیده شدهاند.
- نگاه امیدبخش: علیرغم موضوعات سنگین، کتاب بر اهمیت پذیرش خود، یافتن زیبایی در جزئیات و تلاش برای بهبودی تأکید میکند.
- پیوند فرهنگ و روانشناسی: استفاده از عناصر فرهنگ کرهایی (مثل غذاها، رسوم و فشارهای اجتماعی) به درک بهتر بستر شکل‌گیری اضطرابها کمک میکند.
نقل‌قولهای تأملبرانگیز:
- «گاهی فکر میکنم زندگی مثل داکبوکی است؛ تند، شیرین و کمی سوزان... اما نمیتوانم دست از خوردنش بکشم.»
- «افسردگی به من یاد داد که گاهی زنده ماندن، خودش یک قهرمانی است.»
این کتاب برای چه کسانی مناسب است؟
- افرادی که با افکار منفی، اضطراب یا افسردگی دست‌وپنجه نرم میکنند و به‌دنبال صدایی همدلانه هستند.
- کسانی که میخواهند درک بهتری از اختلالات روانی داشته باشند.
- طرفداران ادبیات خودیاری با روایتی صمیمی و غیرکلیشه‌ای.
کتابهای مشابه پیشنهادی:
- «انسان در جستجوی معنا» اثر ویکتور فرانکل
- «دلواپسیهای اضطراب» اثر آلن دو باتن
- «کتاب امید» اثر مت هیگ
«میخواهم بمیرم ولی دوست دارم داکبوکی بخورم» نه یک کتاب معمولی خودیاری، بلکه پروژهای انسانی است که به خواننده یادآوری میکند در تاریکیهای ذهن، تنها نیستید و حتی کوچکترین جرقه‌های امید میتوانند نجات‌دهنده باشند.
بک سهی ( به انگلیسی: Baek Se-hee) متولد 1990 میلادی است و قبل از اینکه به مدت پنج سال در یک موسسه انتشاراتی کار کند، در دانشگاه نویسندگی خلاقانه آموخت. او به مدت ده سال تحت درمان روانپزشکی برای دیستیمیا (افسردگی خفیف مداوم) قرار گرفت که موضوع مقاله های او شد، و سپس می خواهم بمیرم، اما می خواهم تئوکبوکی بخورم، کتاب های یک و دو. غذای مورد علاقه او tteokbokki است و با سگ نجاتش جارام زندگی می کند.
