هدف نویسنده در کتاب ” از شاهنامه تا خداینامه ” اثبات این نکته است که شاهنامۀ فردوسی دارای آبشخوری نوشتاری بوده و مآخذ آن یعنی شاهنامۀمنثور ابومنصوری نیز به پیروی از سنت کهن خداینامه‌نویسی ، براساس آثار نوشتاری تالیف شده است.در پیوست این پژوهش نیز فهرستی از آثار از دست‌رفتۀ پهلوی و ترجمه‌های عربی و فارسی آنها براساس منابع کهن از سده‌های نخستین اسلامی فراهمآمده است. این فهرست نمایانگر وجود کتاب و کتابت در فرهنگ ساسانی است
دیدگاه خود را بنویسید