نقد ادبی
کتاب شامل نقد و تحلیل داستانهای هفتپیکر نظامی است. نگارنده ابتدا طرح شناسی را تشریح کرده و یادآور میشود که اثر مورد تحلیل دارای دو جنبه است. «داستان اصلی، هم جنبة تاریخی واقعی دارد و هم با هنرمندی نظامی بازآفرینی شده است. طرح داستان نسبتاً پیچده است. نظامی سرگذشت بهرام را از آغاز تا مرگ و هفت داستان دیگر را به عنوان داستانهای ضمنی، همسو با داستان اصلی آورده که داستان اصلی را متنوع کرده است.» همچنین نگارنده به بررسی ساختار کلی و دستور روایی داستانها پرداخته و نشانهها را تشریح کرده است و آن را همان توصیف و بیان کلیتر دانسته است که در سراسر داستان جریان یافته و فضای ماجراها را پر رنگتر نموده است.
نظامی گنجوی (۵۳۰ – ۶۰۷ هجری قمری) از بزرگترین شاعران و داستانسرایان ایران در سده ششم هجری است که با مهارت بینظیرش در سرودن منظومههای عاشقانه و اخلاقی، جایگاه ویژهای در ادبیات فارسی دارد. مهمترین آثار او «پنجگنج» یا «خمسه» هستند که شامل «مخزنالاسرار»، «خسرو و شیرین»، «لیلی و مجنون»، «هفت پیکر» و «اسکندرنامه» است. اشعارش ترکیبی از زبان شاعرانه، تصویرپردازی هنرمندانه و عمق مفاهیم انسانیاند.