کتاب دیوان مهستی گنجوی ( متن کامل)
مجموعه کامل اشعار مهستی گنجوی | طاهری شهاب
مهستی گنجوی (یا مَه‌سِتّی گنجه‌ای یا مَهِستی گَنجَوی) با نام اصلی منیژه، شاعر ایرانی، در سدهٔ پنجم و ششم هجری قمری می‌زیست. به گزارش لغت‌نامه دهخدا، نام «مهستی» از دو واژهٔ «مَه» (به معنی ماه) و «سِتّی (یا سِتی)» (مخفف واژه عربی «سَیِّدَتی»؛ لفظاّ به معنی «بانوی من»، در محاوره به معنی «بانو»، «خانم») و مفهوم آن در مجموع، برابر با «ماه‌بانو» است. مهستی پس از خیام، برجسته‌ترین رباعی‌سرای ایران به‌شمار می‌آید و او را پایه‌گذار مکتب شهرآشوب در قالب رباعی می‌دانند.
نوع جلد / قطع
رقعی / شومیز
تعداد صفحات
100
موضوع و دسته بندی
-ادبیات ایران
-ادبیات کهن
-شعر کلاسیک
-ادبیات کهن
-شعر کلاسیک
سال چاپ / نوبت چاپ
1347 / چاپ سوم
نوع چاپ
افست (بازچاپ)
شما هم درباره این کالا دیدگاه ثبت کنید
توضیح اختصاصی
زادگاه مهستی شهر گنجه بوده است و همدوره با غزنویان بود. در رابطه با شهرت او (مهستی) چندین داستان وجود دارد. رشید یاسمی معتقد بود که «مهستی» متشکل از دو کلمه «مَه» به معنی بزرگ و «سَتی» به معنی خانم بوده و جمعاً این کلمه به معنی «خانم‌بزرگ» یا «بانوی بزرگ» است. گویا داستان بدین شکل بوده است که در یکی از گفتگوهای خود با سلطان سنجر به وی گفته است که او کوچکترین و نامرئی ترین فرد در محیط خود است. سلطان با او مخالفت کرد و گفت: به مه هستی (یعنی تو از همه بزرگتر هستی). و گویا "مه هستی" - "مهستی" لقب او شده است
مشاهده بیشتر
