کتاب مثنوی معنوی قابدار

مولوی یکی از مشهورترین شعرای ایرانی است که شعرهایش از اهمیت خاصی برخوردارند. شعرهای مولانا از آن رو  دارای اهمیت هستند که در زمینه های مختلف گفته شده اند و می توان مضامین شعر های مولانا را اینطور تقسیم بندی کرد: 

شعرهای عاشقانه مولانا، شعرهای مولانا در مورد خدا، شعرهای مولوی در مورد انسان، اشعار مولانا در مورد انسان و ...

این اثر جاودان که در ۶  دفتر تنظیم و بنا به خواهش یکی از مریدان، حسام الدین چلبی، سروده شده است. حسام الدین اصرار می ورزد که مولانا به سبک الهی نامه عطار اشعاری را بسراید که بیانگر آموزه های طریقت و حقیقت عرفانی جهت بره و حظ مریدان و طالبان باشد. مولانا نیز به درخواست یار غار خویش لبیک گفته و به مدت ۱۴ سال تا هنگام وفات خویش به سرودن مثنوی همت گماشت. فروزانفر در مقدمه چنین می نگارد:
منظور اصلی از این خلاصه آشنا ساختن ذهن دانشجویان و دانش آموزان است به کتاب مثنوی معنوی، که نموداری از دل پاک و فکر بلند قبله  اهل حقیقت و آفتاب درخشان معرفت، افتخار مشرق؛ مولانا جلال الدین محمد بلخی، معروف به مولانا روم و مشهور به مولوی رومی است. چه این کتاب شریف هرچند از ابتدا، تالی قرآن و حدیث مصطفی آمده، و اهل معنی پیوسته در محافل خود، از آن نظم لطیف سرمایه ها گرفته اند و آنرا عالی ترین منظومه  عرفانی دانسته اند و حکما و علمای ژرف بین ایران و دیگر ممالک اسلامی که با پارسی آشنایند، با نظر تجلیل؛ اشعار مولوی را در تایید آرا و عقاید خویش آورده اند و آوازه  مثنوی عالم گیر بوده است