کتاب پیرمرد و دریا ؛ نوشته ارنست همینگوی (2 زبانه فارسی و انگلیسی)

کتاب پیرمرد و دریا | نوشته ارنست همینگوی

این کتاب از اسمی که دارد مشخص است که  میخواهد خواننده را به دریا بکشاند و داستان را ادامه دهد. شروع داستان  خواننده با اسمی به نام سانتیاگو آشنا میشود که او یک ماهیگیر کوبایی  می‌باشد. که میخواهد تلاش‌های این ماهیگیر کوبایی را نشان دهد که در آن سوی  دریاها به دنبال صید کردن یک نیزه‌ماهی بسیار بزرگ می‌باشد که به نوعی  برای خودش مبارزه مرگ و زندگی می‌باشد. سانتیاگو یک ماهیگیر باتجربه می  باشد که در گلف استریم به مدت 84 روز است که هیچ ماهی صید نکرده‌است.

 سانتیاگو به مانند همه ماهیگیرهای دیگر  شاگرد دارد. مانولین شاگرد او، تا 40 روز اول او را همراهی می کند ولی پس  از آن به اجبار پدر و مادر خود، به قایقی دیگر میرود. گویا 40 روز ماهی  نگرفتن حاکی از آن است که سانتیاگو قطعا "سالائو" است که بدترین شکل  بدبیاری میباشد.

 مانولین به دلیل علاقه‌ای که به پیرمرد و  اعتقادی که به شانس دارد، همچنان آن پیرمرد را کمک میکند تا بتواند مثل  همیشه ماهی‌های بزرگ صید کند. از طرفی سانتیاگو اعتقاد دارد که روز شانس او  85 امین روز میباشد و به مانولین می‌گوید که دوران بدشانسی او تمام  شده‌است و با دلی پر از امید به فردایی فکر میکند که قرار یک ماهی بسیار  بزرگ را صید کند. دانلود کتاب صوتی یا PDF پیرمرد و دریا در سایت فیدیبو  تهیه شده‌است تا علاقه‌مندان به این کتاب بتوانند به هر نحوی که می‌خواهند  از این کتاب بهره ببرند.

 زمانی که ارنست همینگوی در کوبا زندگی  می‌کرده است، قایق رانی و ماهی‌گیری از تفریحات اصلی او به شمار  می‌آمده‌است. زندگی‌نامه‌ نویسانی که درمورد زندگی و آثار ارنست همینگوی در  این سال‌ها قلم زده‌اند بر این عقیده‌اند که شخصیت "پیرمرد در  داستان پیرمرد و دریا باید در برخی موارد ارتباطی با شخصیت واقعی یک  ماهی‌گیر کوبایی به نام گرگوریو فوئنتس داشته‌باشد. همینگوی در دهه‌ی ۱۹۳۰  گرگوریو را برای نگهداری و محافظت از قایق خود استخدام کرده بوده‌است.  بعدها هنگامی که در کوبا اقامت به طور دائم زندگی میکرده‌است، بین او و آن  پیرمرد ماهی‌گیر دوستی بسیار محکمی ریشه گرفت. بسیار جالب است که با توجه  به بی‌سوادی فوئنتس، او هرگز نتوانست داستان پیرمرد و دریا را بخواند.

 گزیده ای از کتاب

 «یک ساعتی بود که پیرمرد جلوی چشمش لکه های  سیاه می‌دید. عرق چشمش را می‌سوزاند و بریدگی، بالای چشم و روی پیشانی‌اش  را می‌سوزاند. از لکه های سیاه نمی‌ترسید. با آن فشاری که بر ریسمان  می‌آورد این طبیعی بود. اما دو بار احساس ضعف کرد و سرش گیج رفت؛ این  نگرانش می‌کرد.

 گفت:«غیر ممکنه، من زه نمی‌زنم، تو چنگ یه  همچین ماهی ای نمی‌میرم، اونم حالا که داره به این خوشگلی میاد جلو. خدایا  به من قوت بده تاب بیارم. صد بار ای پدر ما... و صد بار یا حضرت مریم  می‌خونم. ولی الان نمی‌تونم بخونم.»

 با خود گفت دعاها را خوانده بگیر. بعد می  خوانم. در همان لحظه ریسمان که در هر دو دستش بود ناگهان بنای تلاش و تلاطم  را گذاشت. تکان‌ها تند و سخت و سنگین بود.

 با خود گفت دارد با نیزه اش به سیم سر  ریسمان می‌کوبد. منتظرش بودم. باید این کار را می کرد. ولی با این کار ممکن  است از آب بیرون بپرد. بهتر است حالا همین جور چرخ بزند. پرش برایش لازم  است، برای این که هوا بگیرد. بعد با هر پرشی ممکن است زخم قلاب باز تر شود و  ماهی خودش را خلاص کند.

 گفت:«ماهی، نپر، نپر، ماهی.»

 ماهی چند بار دیگر به سیم ضربه زد و پیرمرد هر بار سر تکان داد و کمی ریسمان داد.

نقد کتاب پیرمرد و دریا

انتشار "پیرمرد و دریا" در پایان کار هنری  ارنست همینگوی، شهرت خود را به عنوان یک نویسنده ثابت کرد. این زمانی بود  که منتقدان فکر می‌کردند که همینگوی قدرت‌های خلاقانه خود را از دست داده  است. آنها رمان پیشین او را که در امتداد رودخانه به سمت درخت‌ها نام داشت  در ذهن خود به عنوان اثری بسیار قوی قرار داده بودند. رمان هیمینگوی جایزه  پولیتزر 1953 را به دست آورد و به او کمک کرد تا در سال 1954 جایزه نوبل  ادبیات را به دست آورد. در حدود پانزده سال، این کار تأیید و توجه گسترده  ای داشت، هرچند که آن‌ها متضرر شد. در اواخر دهه 1960، منتقدان یک بازنگری  را آغاز کردند. در سالهای بعد، فقط چند مقاله از این رمان نوشته شد.

 پیرمرد و دریا در سطوح مختلف تم، تصویر و  نماد کار می‌کند و با داستان‌های مابی دیک هرمان ملویل (1851) و ساموئل  تیلور کالیرج "The Lime of the Mariner of the Ancients" (1798) مقایسه  می‌شود؛ داستان‌های بزرگی که از ماجراجویی‌های دریایی و آزمایش استقامت  انسان است. این داستان یک جهان را نشان می‌دهد که در آن قهرمان و روحانی  بودن در آن باهم آمیخته می‌شوند. همینگوی ادعا کرد که داستان درباره یک  ماهیگیر واقعی، دریا واقعی و یک ماهی واقعی می‌باشد. با این حال، هیچ سؤالی  وجود ندارد که تلاش در واقع گرایی، ابعاد تشبیهی و نمادین داستان را پنهان  نمی‌کند. سبک نازک و نحیف داستان، توجه خوانندگان را به نمایشنامه  بی‌انتها عاری از مرجع معاصر را متمرکز می‌کند، اما جهان مدرن زمینه‌ای  برای مبارزه قهرمانانه یک مرد با طبیعت است. در یک سطح، داستان شهادت  قهرمانانه برای استقامت و شجاعت آن شخص است. این تفسیر بر مبنای خواندن متن  است و بدون شناخت بسیاری از فاکتورهای دیگر این داستان می‌باشد. پیرمرد  تلاش‌های شدید و فوق العاده‌ای را علیه مارلین (ماهی بسیار بزرگ و قدرتمند)  می‌کند. مارلین نیروی مخرب یا بدخیم طبیعت نیست. استقامت پیرمرد و شاید  هوشش ثابت می کند که از ماهی بهتر است. این مرد ماهی را فتح می‌کند، اما در  نهایت، ماهی را به کوسه‌ها می‌بازد.

درباره نویسنده کتاب 

ارنِست میلر هِمینگوی که در سال ۱۸۹۹ در  راوک پارک ایالت ایلینوی متولد شد. ارنست همینگوی از نویسندگان برجستهٔ و  معاصر ایالات متحده آمریکا می‌باشد. از افتخارات شایان او میتوان به جایزه  نوبل ادبیات اشاره کرد. او از پایه‌گذاران "وقایع نگاری ادبی" می‌باشد که  یکی از تأثیرگذارترین انواع ادبی در جهان ادبیات شناخته می‌شود.
 قدرت بیان و زبردستی ارنست همینگوی در عین سادگی و صراحت در وصف شخصیت‌های  داستانی به گونه‌ای بود که او به پدر ادبیات مدرن لقب گرفت.

بر اساس توضیحات داده شده راجع به این  نویسنده میشود متوجه شد که سبک خاص ارنست همینگوی در نوشتن، تأثیرگذاری او  را برای مخاطبان افزون کرده بود. در سال ۱۹۲۵ نخستین مجموعه داستان‌های  کوتاهی او با نام "در زمانهٔ ما" به انتشار رسید. این مجموعه به زودی سبک  خاص همینگوی را به جامعه‌ی ادبی نشان داد.