این کتاب دربارۀ فنون درمانی است چگونگی حرکت از درک بیمار، به سوی بیان این درک با واژه‌ها. هدف کتاب پر کردن خلأ موجود در پیشینۀ پژوهشی و نیز برنامه‌های آموزشی روان‌درمانی است. خلأیی که به این احساس در درمانگر دانشجو (و حتی درمانگر مجرب) می‌انجامد: «فکر کنم می‌دانم مشکل بیمار چیست، اما چه باید بگویم؟» ظرایف بیان و معانی، یکی از محورهای اصلی کتاب است. اما دغدغه‌اش به‌هیچ‌روی تنها به جمله‌بندی و بیان محدود نمی‌شود. فصول نظری آغازین کتاب تصویر جامعی از روش‌ها و فرایندهایی فراهم می‌کنند که باید در درمان مؤثر، به کار روند. در سراسر کتاب همگام با وارسی انتخاب‌های درمانگر از اینکه در هر موقعیت بالینی چه می‌خواهد بگوید، این انتخاب‌ها در بافت کلی عواملی که هستۀ تغییر را تشکیل می‌دهند، مورد توجه قرار گرفته‌اند.
دیدگاه خود را بنویسید