در رمان «نفرین ابدی بر خواننده این برگ‌ها» از راوی خبری نیست، بلکه فضای آن به یاری گفت و گو و ابزارهای دیگر خلق می‌شود و اشخاص داستان نیز از آن طریق به صحنه می‌آیند.گفت و شنود اصلی در این رمان میان یک امریکایی سی و چهار ساله به نام «لری» و «رامیرز» یک آرژانتینی هفتاد و چهار ساله است. «لری» در گذشته استاد تاریخ بوده که از دانشگاه اخراج شده و اکنون روزگار خود را با «رامیرز» پیر سپری می‌کند و او را با ویلچر به گردش می‌برد.رامیرز که از فعالان جنبش چپ و زندانی سیاسی بوده گذشته خود را به عمد یا غیرعمد به یاد نمی‌آورد. «لری» نیز در کنار «رامیرز» به ضد و نقیض‌گویی مشغول می‌شود .ظاهرا یکی به دلیل ترس و دیگری به سبب خشم و دلخوری به تحریف گذشته دست می‌زنند و…یادآور می‌شود شخصیت‌های آثار «مانوئل پوییگ» با پناه بردن به خیال‌پردازی از درماندگی و یاس حاصل از موقعیت اسفناک خود می‌گریزند و به یاری فرهنگ با بی‌عدالتی‌های پیرامون خود مقابله می‌کنند. کتاب حاضر توسط هوشنگ گلشیری به زبان فارسی ترجمه شده است.
دیدگاه خود را بنویسید