کتاب مسری: راهکارهای بازاریابی ویروسی

معرفی کتاب مسری: راهکارهای بازاریابی ویروسی

کتاب «مسری؛ راهکارهای بازاریابی ویروسی» حکایت پوست‌اندازی بازاریابی در اقتصاد فوق رقابتی امروز است. گذشت آن روزگاری که خیلی‌ها محتوای کتاب‌های اصول تجاری از جمله بازاریابی و فروش را توضیح واضحات می‌دانستند و همه را با یک چوب می‌راندند و می‌گفتند همه را از بر هستیم. با پیچیده‌شدن فعالیت تجاری در عصر انفجار ارتباطات، بازاریابان معاصر هم ترفندهای پیچیده‌ای را به کار بسته‌اند تا جزیی‌ترین حرکات انسان‌ها را در زندگی روزمره تحلیل کنند و برای رونق کسب‌وکارهای گوناگون در کار آورند. حالا دیگر بحث‌ها این قدر علمی و موشکافانه شده که بعید است کسی مدعی توضیح واضحات شود و اثرگذاری‌شان را زیر سوال ببرد. در رونق این گونه از کتاب‌ها، مسری در رده‌ی آن‌هایی‌ست که خیلی زود معروف شده‌اند و به لیست پرفروش‌های رسانه‌های مشهور راه یافته‌اند. مسری به مصداق محتوای خود، خیلی زود، سرِ زبان کسانی افتاد که از بازاریابی، رونق راستین کسب‌وکار را در دنیای فوق رقابتی امروز می‌خواهند. این‌چنین است که مسری از پدیده‌ای رشک‌برانگیز در کسب‌وکار سخن می‌گوید که رسیدن به آن، بی‌اغراق، نهایت آرزوی هر کارآفرینی‌ست. فرآورده‌ی یک کسب‌وکار، چون در گفتار مردم جاری شود و بین ساکنان کوی و برزن رواج و رونق گیرد، آن‌وقت کار، یک‌سره شده است و کارآفرین، آن‌چه را که رویا می‌دانسته، در واقعیت، به نظاره می‌نشیند. مسری، افسون‌زدایی از این افسون شگفت‌انگیز تجارت ا‌ست و قدم به قدم نشان می‌دهد که چگونه می‌توان نامحسوس به ذهن و زبان مردم راه یافت و پیام خود را در مقیاس میلیون‌ها میلیون، آن هم با زحمت اندک، گسترش داد.

بخش هایی از متن کتاب . . .

در سال ها و دهه های اخیر، مقالات، تحقیقات و کتاب های بی شماری منتشر شده است با این موضوع که چه کنیم جامعه ای تراز اول در مقیاس جهانی داشته باشیم. برخی از آن ها علاج این درد را در دموکراسی جسته اند و گروهی دیگر، پای تکنولوژی را وسط کشیده اند و تحول واقعی را از رهگذر فرهنگی دیده اند که تکنولوژی پدید می آورد. گروهی دیگر اما سراغ ریشه ها و سنت ها رفته اند و بازگشت به آن را برای رسیدن به جامعه ی تراز اول، تجویز کرده اند و... اگر بخواهیم از تزها و تجویزهای ارائه شده برای این جامعه ی در حال گذار سخن گوییم، مثنوی هفتادمن برای خودمان و شما ساخته ایم؛ اما آن چه مشخص است مغفول ماندن و در خوش بینانه ترین حالت، کم رنگ شدن موضوعی ست که یکی از بنیان های هر اجتماعی به شمار می رود. در ایرانِ ما، دهه ها و شاید قرن ها به دلیل شرایط تاریخی، جغرافیایی و گاه تحمیلی و خارجی، نگاه منطقی و خالی از حب و بغضی به مقوله ی ثروتمندی و ثروت سازی وجود نداشته است و آن چه امروز به عنوان میراث این اندیشه های بومی برای ما به جا مانده است؛ فرهنگی ست به شدت ضد ثروت و ثروتمندی که حتا ثروتمندان اش هم خواسته و ناخواسته راه پوشش و ریا می روند و نتیجه ی زحمت خود را مخفی می کنند تا از هر جهت، اسباب طعن و انگ نشوند. حالا خلافِ مسیرِ غالبِ طی شده در فرهنگ فکری این سرزمین، باید مشکلِ نرسیدن به جامعه ی تراز اول در روزگار امروز را در کمبودِ انسان هایی با صفت بارزه ی « ثروتمندان خودساخته » جست که در نگاه اول، چون عنوان ثروتمند را یدک می کشند، در بهترین حالت با کم توجهی مواجه می شوند و جدی گرفته نشدن. اما ثروتمند خودساخته به خصوص در دوران امروز، واجد معنایی ست که صرفن قرار نیست انگیزنده ای برای عموم مردمان باشد تا کمی حال و توان بیش تری بیابند. ثروتمند خودساخته یعنی آن که از خویش و توانایی های اش فراتر می رود و افق های جدیدی را در زندگی خود پدید می آورد و ناگفته پیداست که این فراتررفتن و افق سازی، بر حال جامعه هم موثر است.