کتاب ایران ساسانی و پیوندش با تمدن های همسایه

«سکه‌های هوکی: ایدئولوژی و رقابت سیاسی ساسانیان در قرن پنجم میلادی» نوشته تورج دریایی، «هلنیسم در دربار ساسانیان: «احیای هنر کلاسیک» در ایران پیش از اسلام» نوشته متئو کمپارتی، «از آتن تا پارس: علل و پیامدهای تعطیلی مدرسه نوافلاطونی آتن» نوشته مارکو دی‌برانکو، «نقش‌برجسته‌های پساساسانی در ایران: احیای گونه‌ای از هنر ایران باستان و تصویرسازی‌های ساسانی در عصر قاجار» نوشته جودیت لرنر، «ملکه شیرین و کلیساهای شرق: مسیحیت در ایران ساسانی» از اسکات مک‌دانا، «شیوه‌های مختلف قهرمان بودن» نوشته پائولو اونییبِه، «سلطنت، کاریزما، طالع‌بینی: ارمنستان مسیحی بین روم و ایران» نوشته آنتونیو پانایینو، «عدسی، آینه و سراب در مانویت ایرانی» از آندره پیراس، «قفقاز در اواخر عهد باستان: بین جهان بیزانس و ایران» از استفن رپ و «پایان حکومت ساسانیان: مرکز و حاشیه‌ ایرانشهر در سده هفتم میلادی» از خداداد رضاخانی مقاله‌های این کتاب هستند.

در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: در اوایل قرن سوم پس از میلاد، در ایالت پارس، خاندانی که خود را به ساسان منسوب می‌کردند، توانستند اشراف پارسی را گرد آورند و با ایجاد یک شور تازه مذهبی (زرتشتی) امپراتوری جدید ایران را برپا کنند. بابک و پسرانش نقشه سیاسی آسیا را تغییر دادند و به مدت چهار قرن، خود را به‌عنوان یکی از قوی‌ترین قدرت‌ها در اواخر عهد باستان تثبیت کردند. اردشیر اول، اولین فرمانروای ساسانیان، به سرعت، شاهان محلی و آخرین پادشاه اشکانی، اردوان پنجم، را شکست داد. همچنین قدرت امپراتوری روم در بین‌النهرین مهار شد و متعاقب آن، جنگ‌هایی برای برقراری تعادل قدرت درگرفت. قلمرو امپراتوری ساسانی به‌عنوان ایرانشهر شناخته می‌شد. این قلمرو، در واقع، یک امپراتوری غربی در آسیا بود که در جبهه شرقی با جهان هندو-چینی، کوشانی، سپس هفتالی‌ها و ترک‌ها و پادشاهی گوپتا در حاشیه خود هم‌مرز بود. در غرب هم جهان رومی- بیزانسی با این قدرت تازه، که از طریق فرات به بین‌النهرین رسیده بود، هم‌مرز شد. ساسانیان به مدت بیش از چهار قرن توانستند با این اقوام، پادشاهی‌ها و امپراتوری‌ها با موفقیت کنار بیایند.