بی خوابی به معنای امروزین در دنیای باستان وجود نداشت. باستانیان به زمان حس مالکیت فردی و تعلق نداشتند. زمان در حکم کالا اختراع دوران مدرن است با این حال تناقضات موجود در بطن بی خوابی معاصر را زمان ما مال ماست و هم نیست چون زمان مساوی پول است باید در بی خوابی باستانیان جست هر چند بی خوابی باستانی در بدو امر ویژگی خاص مبتلایان نبود، اما نشان می دهد که تقسیم بندی های مهم فیزیکی و اجتماعی کجا و چگونه کار می کرد در عصر مدرن ما از لحظات آسودنمان که منبعی رایگان و دسترس پذیر است و زمینه خوابیدن دست کشیده ایم. چراغ های روشن شب را به روز تبدیل کرده و قوانین نوشیدن نیز شب را به مهمانی بالقوه بی پایان و البته پرسروصدا بدل کرده است ظاهرا تمایل معاصر جهان غرب به محو مرزهایی که هنوز نمی تواند از آنها سود ببرد با مرزکشی بین خواب و بیداری همخوانی دارد...
دیدگاه خود را بنویسید