«ماراتن صد ساله ماراتن صد ساله : راهبرد پنهانی چین برای کنارزدن امریکا و تبدیل شدن به ابرقدرت جهان | نویسنده مایکل پیلزبری | مترجم سیامک دل آرا اعظم ورشوچی فرد | انتشارات نشر کتاب پارسه
مایکل پیلزبری در کتاب «ماراتن صدساله» می‌کوشد که از درون کشور چین و از چشم رهبران و دولتمردان و سیاست‌گذاران این کشور به پروژه و استراتژی جاه‌طلبانه و پنهان‌کارانۀ چین بنگرد تا شناختی از آن‌چه در پس پردۀ سیاست چین، دربارۀ گسترش اقتدار این کشور در عرصۀ جهانی، می‌گذرد و پیشینۀ رویکرد سیاسی کنونی چین بپردازد و نیز سیاست امریکا در قبال چین را با دیدی نقادانه مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.
کتاب «ماراتن صدساله» از فریب‌خوردگی امریکا از چین سخن می‌گوید و از این پنداشت غلط امریکا که فعالیت‌های توسعه‌طلبانۀ چین صلح‌آمیز هستند و آسیبی به قدرت امپریالیستی امریکا نمی‌زنند. پیلزبری اما در کتاب «ماراتن صدساله» با غور در اسناد و مدارک موجود و ارجاع به ادبیات و سینما و برنامه‌های تلویزیونی چین و نیز فرهنگ چین باستان نشان می‌دهد که چینی‌ها همواره در پیشبرد اهداف خود از شیوه‌هایی پنهان‌کارانه سود می‌جویند و این جزوی از فرهنگ باستانی آن‌هاست.
پیلزبری در کتاب «ماراتن صدساله» معتقد است که صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های توسعه‌طلبانۀ چین، کلاهی بوده که چینی‌ها سر امریکایی‌ها گذاشته‌اند و آن‌ها در عمل و در خفا سیاست‌هایی عکس این ادعا را پیش برده‌اند و از دوران مائو درصدد بوده‌اند که تا زمان صدسالگی چین کمونیست، یعنی تا سال 2049، چین را به ابرقدرتی سیاسی و نظامی و اقتصادی در جهان تبدیل کنند و کاری کنند که چین جای امریکا را، به‌لحاظ موقعیت نظامی و سیاسی و اقتصادی، در جهان بگیرد.
کتاب «مارتن صدساله» در بررسی روند و شیوۀ توسعه‌طلبی چینی‌ها و تفکر توسعه‌طلبانۀ چین معاصر، به گذشتۀ دور چین و تاریخ و سنت‌های سیاسی این کشور نقب می‌زند و از ریشه‌دار بودن استراتژی و مشی توسعه‌طلبانۀ چینی‌ها در سنت و آموزه‌های سیاسی چین باستان سخن می‌گوید. این کتاب نشان می‌دهد که چینی‌ها چگونه الگوهای توسعه‌طلبانۀ خود را از آموزه‌های سنتی خود در زمینۀ سیاستمداری گرفته‌اند.
کتاب «ماراتن صدساله» با اشاره‌ای به انفجار نمادهای غرب در حضور غربی‌ها توسط کای گوجیانگ، هنرمند مشهور چینی، آغاز می‌شود. نویسنده ماجرای پرفورمنسی را نقل می‌کند که کای گوجیانگ در مراسمی که جمعی از سیاستمداران غربی هم در آن حضور داشته‌اند اجرا کرده و در آن درخت کریسمسی را منفجر کرده و دودی به راه انداخته که نماد انفجار باروت توسط چینی‌ها بوده است. پیلزبری از مواجهۀ ساده‌دلانۀ سیاستمداران غرب با این پرفورمنس سخن می‌گوید و از اینکه ملی‌گرایان چین کای گوجیانگ را به‌خاطر اجرای چنین پرفورمنس‌هایی تحسین می‌کنند چون در آن‌ها نمادهای غرب منفجر می‌شوند. پیلزبری در پس پرفورمنس‌هایی از این دست، استراتژی چینی‌ها علیه غرب را می‌بیند و معتقد است سیاستمداران امریکایی‌ای که به این هنرمند، بابت نقشی که در تفاهم میان چین و امریکا ایفا کرده، مدال داده و از او تقدیر کرده‌اند، مقصود پشت پرفورمنس کای را درنیافته‌اند و نفهمیده‌اند که این پرفورمنس نماد هنری سیاست‌های خصمانۀ پنهان چین در قبال غرب است و چین دارد مخفیانه، برای اینکه تا سال 2049 میلادی جای امریکا را بگیرد، برنامه‌ریزی می‌کند و امریکا هم دانسته و ندانسته در پیشبرد این استراتژی چین به این کشور کمک کرده است، با این تصور که این دو دولت می‌توانند با یکدیگر همکاری مسالمت‌آمیز داشته باشند. در سرآغاز کتاب «ماراتن صدساله» به‌نحوی به سیاستمداران امریکا هشدار داده شده که معنای پنهان پشت پرفورمنس‌های کای را جدی بگیرند و در پس آن‌ها، نمایش قدرت دولت چین را ببینند. نویسنده در ادامۀ کتاب «ماراتن صدساله» از این موضوع سخن می‌گوید که چین چه استراتژی و برنامه‌ای را برای اینکه در آینده به قدرتی بلامنازع در جهان تبدیل شود پیش می‌برد.
دیدگاه خود را بنویسید