کتاب مزایای منزوی بودن | استیون چباسکی | ترجمه کاوان بشیری

داستان در مورد نوجوانی به اسم چارلی است که در ارتباط برقرار کردن با اطرافیانش با مشکل مواجه می‌شود. او مشکلات روحی بسیاری دارد و پیوسته دچار احساساتی متضاد می‌شود. اما این تمام مشکلات چارلی نیست او علاوه بر مشکلات دیگر نوجوانان، باید با مرگ خاله و خودکشی بهترین دوستش کنار بیاید.

استیون چباسکی در این رمان قصد دارد تا شما را با زندگی فردی سردرگم آشنا کند که با وجود تمام تلخی‌های اطرافش به شدت باهوش و با استعداد است. شاید شاخص‌ترین ویژگی‌های این رمان تأثیرگذار بیان طنز گونه‌ی شباسکی در آن است. زیرا به واسطه‌ی آن اثری جذاب و در عین حال خاص را خلق کرده، رمانی که در زیر لایه عاشقانه‌ و بیان طنزش شما را با داستان تلخ مواجه می‌کند.

بدون شک این رمان به دلیل بیان واقعیت‌های زندگی نوجوانان ارتباط خوبی با شما برقرار خواهد کرد. چرا که شباسکی با بیان این دوران از دید شخصی دیگر به شما یادآور می‌شود که بعضی تجربیات شخصی می‌توانند تا چه حد فراگیر و همگانی باشند.

این رمان پرکشش با موضوع دو راهی انفعال و اشتیاق، به اثری کلاسیک و در عین حال مدرن تبدیل شده است. نامه‌های چارلی فوق العاده، منحصر به فرد، خنده دار و ویرانگر هستند. شباسکی از زبان چارلی داستان عمیقا اثرگذاری را بازگو می‌کند که ما را با خود به دورانی دیوانه وار و مهیج می‌برد: بله دوران بزرگ شدن.

در آخر لازم به ذکر است روزنامه‌ی گاردین این رمان را نسخه‌ی مدرن کتاب ناطور دشت عنوان کرده، همچنین بر اساس این رمان جذاب فیلمی به کارگردانی خود چباسکی و بازی اما واتسون ساخته شده است.

آشنایی با نویسنده کتاب 

استیون چباسکی ، نویسنده، تهیه کننده و کارگردان آمریکایی است. او در سال 1970 به دنیا آمده و با وجود اینکه سن زیادی ندارد اما سابقه‌ی خوبی تا کنون از خود برجای گذاشته است. بیشتر طرفدارانش چباسکی را با رمان مزایای منزوی بودن می‌شناسند.

برخی نظرات درباره‌ی کتاب مزایای منزوی بودن:

- روحیه بخش و امید دهنده. (Guardian)
- به راحتی می‌توان این اثر را با «ناتور دشت» مقایسه کرد. (Common Sense Media)
- داستانی عمیقا تأثیرگذار. (Book Depository)

در بخشی از کتاب مزایای منزوی بودن می‌خوانیم:

من خیلی مذهبی بزرگ نشدم، چون پدرمادرم خودشون به مدرسه‌ی کاتولیک رفته بودن، ولی خیلی زیاد به خدا اعتقاد دارم. فقط اسمی براش نذاشتم. فکر کنم بدونی منظورم چیه. امیدوارم باوجوداین ناامیدش نکرده باشم.

در‌ضمن، بابا یه جر‌و‌بحث حسابی با پدرمادرِ پسره داشت. مادرِ پسره خیلی‌خیلی عصبانی شده بود و سر پسرش جیغ‌و‌داد کرده بود. پدر پسره ساکت مونده بود. بابا خیلی موضوع رو شخصی نکرده بود. به اونا نگفته بود که پسرشون رو تخمی بزرگ‌کردن یا یه همچین چیزهایی.

تا جایی‌که به بابام مربوط می‌شد، تنها چیزِ مهم این بود که کمک کنن پسرشون از خواهرم دور بمونه. همین‌که توافق شد، اونا رو ول کرده بود تا خونوادگی به این موضوع رسیدگی کنن. حداقل این چیزی بود که به ما گفت.

تنها چیزی‌که از بابام پرسیدم، در مورد مشکلات خونوادگی پسره بود. این‌که فکر می‌کنه اونا پسرشون رو کتک زدن یا نه. بابا بهم گفت سرم به کار خودم باشه، چون نمی‌دونه و هیچ‌وقت هم نمی‌پرسه و فکر نمی‌کنه مهم باشه.

«همه یه قصه‌ی گریه‌دار ندارن چارلی، و حتی اگه داشته باشن، دلیل نمی‌شه.»

فقط همین‌ها رو گفت. بعد رفتیم تلویزیون نگاه کنیم.

خواهرم هنوز از دستم عصبانیه، ولی بابا گفت کار درست رو انجام دادم. امیدوارم این‌طوری بوده باشه، ولی سخته گفتنش گاهی وقت‌ها.