«تاکسی‌سواری» مجموعه داستانی به قلم سروش صحت بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی است. «تاکسی سوار» شامل ۱۲۴ داستانک یا میکروفیکشن است. این ژانر به خاطر لحظات ناب و ضربه‌های ناگهانی‌ای که در دل خود دارد، به «داستان ناگهان» نیز معروف است. داستانک‌های این مجموعه نیز به واسطه‌ی همین خصوصیت، گاهی همان حسی را به خواننده منتقل می‌کنند که موقع خواندن قطعه‌ای هایکو به او دست می‌دهد. صحت، در این داستانک‌ها، بدون این که در دام اطناب و کلیشه بیفتد، خواننده را مستقیم با نقطه‌ی اوج روایتش روبه‌رو می‌کند و او را به درنگ وا می‌دارد. در این کتاب، ما به همراه راوی در یک تاکسی نشسته‌ایم و هر روز مسیری کم‌وبیش ثابت را طی می‌کنیم. طی این مسیر اما، هر بار مسافران جدید، رانندگان جدید و اتفاقات جدیدی منتظرمان هستند و راوی نکته‌پرداز و طناز کتاب، ما را از وقایع آن روز آگاه می‌کند. از دعوای زن و شوهری راننده تاکسی گرفته تا زلزله‌ای که آن روز آمده، از موضوع مرگ مارادونا تا مهاجرت اجباری جوانان، از خبر قتل یا خودکشی صفحه‌ی حوادث روزنامه تا غم‌های کوچک و بزرگ و حتی عشق‌های نوجوانی و جوانی.
سروش صحت نائینی ( متولد ۸ آذر ۱۳۴۴) بازیگر، نویسنده و کارگردان ایرانی است. او در سال ۱۳۹۸ برای فیلم جهان با من برقص برندهٔ سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی از سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر شد. وی برادر ناتنی خشایار موحدیان ، تدوینگر سینما است.
سروش صحت از پدر و مادری اهل رشکوییه اصفهان است، او تا سال ۱۳۶۳ در اصفهان زندگی می‌کرد و پس از پذیرفته شدن در دانشگاه، به تهران نقل مکان کرد. وی دارای مدرک کاردانی رادیولوژی، کارشناسی شیمی کاربردی، و کارشناسی ارشد آلودگی و حفاظت محیط زیست دریا است.
سروش صحت با مجموعهٔ جُنگ ۷۷ ساختهٔ مهران مدیری در سال ۱۳۷۷ پا به عرصهٔ هنر گذاشت و به شهرت رسید و هم‌زمان در همان برنامه نویسندگی را در کنار بازیگری تجربه کرد. بازی در سینما را در سال ۱۳۷۸ با فیلم شراره به کارگردانی سیامک شایقی آغاز نمود. همسر وی سارا سالار نویسندهٔ رمان احتمالاً گم شده‌ام و برندهٔ جایزهٔ هوشنگ گلشیری است
دیدگاه خود را بنویسید