کتاب نقش آمریكا، انگلیس و رژیم صهیونیستی در فتنه 1388

كشورهای غربی از جمله آمریكا، انگلیس، اسرائیل، آلمان، فرانسه و كشورهای عربی حاشیه ی خلیج فارس با برنامه ریزی قبلی برای این انتخابات، ماه ها پیش از انتخابات از آن با عنوان تابستان داغ 1388 تهران  یاد می كردند. آنها مراحل متعدد براندازی را برپایه ی اشتباهات برخی احزاب ، نخبگان و نامزدهای انتخاباتی، آشوب های خیابانی، غبارآلود شدن فضای سیاسی كشور به اجرا درآورند. آمریكا، انگلیس و اسرائیل با بررسی سناریوهای مختلف علیه ایران، در كنار گزینه های مطرح دیپلماتیك و نظامی، موضوع تغییر حكومت ایران را تبدیل به حمایت از فضای فردای انتخابات، برپایه ی اغتشاشات و هدایت آن به وسیله ی اپوزیسیون داخلی و خارجی تا مرحله ی فروپاشی را طراحی كرده و به اجرا گذاشتند. در این میان رسانه های گروهی، مؤسسات و بنیادهای دولتی و غیردولتی كشورهای مذكور، طی هماهنگی برنامه ریزی شده با رخنه در موضع گیری های داخلی به تدریج به صورت پله ای، برنامه های خود را در راستای براندازی نرم به اجرا درآوردند. دشمنیِ مستكبران جهانی با انقلاب اسلامی به دلیل ماهیت این انقلاب امری عادی است، ولی مسئله ی مهم نحوه ی برخورد نخبگان و مسئولان نظام با آنهاست، همچنان كه امام خمینی )ره( به این مسئله به صراحت تأكید كرده اند:  " نكته ی مهمی كه ما باید به آن توجه كنیم و آن اصل را اساس سیاست خود با بیگانگان قرار دهیم، این است كه دشمنان ما و جهان خواران تا كی و تا كجا ما را تحمل می كنند و تا چه مرزی استقلال و آزادی ما را قبول دارند. به یقین آنان مرزی جز عدول از همه ی هویت ها و ارز ش های معنوی و الهیمان نمی شناسند. به گفته ی قرآن كریم، هرگز دست از مقابله و ستیز با شما برنمی دارند مگر اینكه شما را از دینتان برگردانند. ما چه بخواهیم چه نخواهیم صهیونیست ها، آمریكا و شوروی در تعقیب مان خواهند بود تا هویت دینی و شرافت مكتبیمان را لكه دار نمایند." سال 1388 سالی پرفراز و نشیب بود. بی گمان بزر گترین افتخار سال 1388 حضور پرشور 85 درصدی ملت ایران بود. از سوی دیگر این انتخابات بار دیگر ثابت كرد كه ولایت مطلقه ی فقیه در نظام اسلامی جایگاهی بس والا دارد و ركن اصلیِ نظام اسلامی برای مقابله با تهدیدات داخلی و خارجی به شمار می رود و از طریق پیوستگی بین ولایت و امت از گردنه های نفسگیر زمانه با سلامت عبور میك‌ند. اما رفتار برخی نخبگان در انتخابات مذكور بسیار تأمل برانگیز بود. بزرگ ترین خطای این عده آن بود كه مرزهای خود را با رخنه گران اروپایی و آمریكایی مشخص نكرده و به دنبال جلب نظرات آنان به سفرهای اروپایی و منطقه ای دست زدند.