« دو دستی: نوشته ها و عکس های سفر به ژاپن » آخرین اثر منتشر شده از «منصور ضابطیان» است که توسط «نشر مون» منتشر و روانه بازار شده است . این سفرنامه هم نوشته و منتشر شد، این بار به بهانه سفر به ژاپن. سرزمین کیمونوهای پر گل، معبدهای باشکوه، خوراکی‌های هزار رنگ و مردمی محترم و گاه عجیب. خوشحالم که یازدهمین سفرنامه‌ام درباره سرزمینی ست که ایرانی‌ها دوستش دارند و درباره آن بسیار کنجکاو‌هستند. «دو دستی» بهانه خوبی ست تا دوباره دور هم جمع شویم و‌این بار از ژاپن بگوییم. امسال هم شهر به شهر می‌آیم تا دیدار کنیم و از سفر، کتاب و فرهنگ حرف بزنیم. آن هم در روزگاری که صدای فرهنگ در هیاهوی نعره‌های ابتذال و بی‌فرهنگی آوازی خاموش است.
سال‌هاست که سفر می‌روم و می‌نویسم. درآغاز هر سفر، دوستانم و بسیاری از کسانی که کارهایم را دنبال می‌کنند از من می‌پرسند مقصدم کجا‌ست و من مقصدم را می‌گویم. واکنش ها معمولا متفاوت است. بعضی ها هیجان زده می‌شوند و می‌گویند که دوست دارند یک روز به آنجا بروند و خیلی ها هم سری تکان می دهند و برایم آرزوی موفقیت می‌کنند. اما درباره‌ی ژاپن انگار جریان فرق می کند، تقریبا همه‌ی کسانی که به آنها می گویم عازم ژاپن هستم اول با تعجب می‌پرسند: «واقعا» و بلافاصله می‌گویند که چقدر دوست دارند درباره‌ی ژاپن بیشتر بدانند. خیلی از آنها اعتراف می‌کنند که بزرگ‌ترین آرزویشان دیدن ژاپن است!
دیدگاه خود را بنویسید