کتاب پدرو پارامو | خوان رولفو | ترجمه کیومرث پارسای

دیباچه کتاب

«اینک که جسم من،

روح را،

به زندان کشیده است،

و هنوز،

قدرتی دارم،

که همه کائنات،

در برابر آن،

سر فرود می آورند،

احساس می کنم،

در حضور تو،

ذره ای بیش نیستم،

و آنگاه که روح،

با محبت مرگ،

از جسم رها می شود

می دانم که

همچنان زنده می مانم

تا در همین جهان

عشق را

به تو اهدا کنم…»

فرار از گذشته و حال ، از بین بردن مرز زندگی و مرگ، در این کتاب شما به یک سرگیجه ی سوررئال دچار خواهید شد.

ارواح بر روی زمین قدم می زنند و اجساد در قبرهایشان با هم صحبت می کنند.

رمان پدرو پارامو اولین بار در سال 1955 در مکزیک منتشر شد ،این اثر نوعی داستان کلاسیک مدرن است. افتتاح این اثر مختصر اما پیچیده بسیار فریبنده است:

Juan perciado به مادر در حال مرگ خود قول داده است كه وی به كومه خواهد رفت، و از زادگاه او دیدار خواهد كرد تا به جستجوی پدرش پدرو پارامو بپردازد.

سخنان مادرش او را به سوی “نمای زیبای یک دشت سبز” سوق می دهد ، اما در عوض او یک شهر ارواح را پیدا می کند و متوجه می شود که پدرو پارامو در حال حاضر مرده است.

داستان غم انگیز پدرو پارامو و شهری که هر گوشه ای از آن روح پوسیدهٔ او را در خود منعکس میکند.

در این کتاب روانگردان، ساختار کتاب و شخصیت اصلی آن از روایت محو می شوند، هیچ خط داستانی مشخصی وجود ندارد، هیچ تله ای نیست، هیچ روندی برای توسعه ی شخصیت ها وجود ندارد، هیچ اوج و هیچ فرودی وجود ندارد،

پدرو پارامو را باید سرآغازی در ادبیات آمریکای لاتین بدانیم.

بدون پدرو پارامو هرگز تصورِ وجود صد سال تنهایی یا فرزندان نیمه شب امکان پذیر نبود. برداشت ما از رابطهٔ بین کلمه و واقعیت ، به میزان قابل توجهی فقیرتر می شد.

خوان رولفو (1917_1986)نویسنده ، فیلمنامه نویس و عکاس مکزیکی است. او بیشتر با دو اثر ادبی خود مشهور است ،یکی ال لانو آن للاما (1953) ، مجموعه ای از داستان های کوتاه و دیگری رمان پدرو پارامو که در سال 1955 منتشر شد.