کتاب پشت درخت توت | احمد پوری

ساختار روایت، نوعی داستان در داستان است. نویسنده ای که خانواده اش در خارج از ایران زندگی می‌کنند، برای نوشتن رمانش به خانه قدیمی پدری پناه می‌برد. بخش اصلی کتاب همان داستانی است که او می‌نویسد؛ روایت زندگی معلمی به نام سیروس. سیروس در روستای محل خدمت خود کار سیاسی می‌کند و هنگامی که یکی از گروه هایی که با آن ها در ارتباط است لو می‌رود، مدرسه را رها می‌کند و از مسیرهای فرعی می‌گریزد و به فلسطین می‌رود. همسرش نسرین با دو پسرشان تنها می‌ماند. سیروس هنگام بازگشت به ایران هدف گلوله قرار می‌گیرد و جسدش را آن سوی مرز رها می‌کنند.

نسرین زنی زیباست و نگاه های بسیاری او را دنبال می‌کنند، اما دل در گرو دکتری به نام پوراحمد دارد؛ مردی با پیشینه سیاسی و چپ که علاقه اش به نسرین کاملا پاک و آرام است. دکتر با مراقبت از سعید، فرزند سیروس، تلاش می‌کند عشقش را در عمل ثابت کند. با این حال، در یکی از تظاهرات ها تیر می‌خورد و پس از مدتی کما از دنیا می‌رود. نسرین سال ها بعد هنگام زیارت مزار او، برای عشقی که هرگز درباره اش با کسی سخن نگفته، اشک می‌ریزد.

داستان زمانی طولانی را دربر می‌گیرد؛ از دهه چهل در تبریز آغاز می‌شود، از سال های پر التهاب مبارزات سیاسی عبور می‌کند، به انقلاب ۵۷ می‌رسد و تا دهه شصت ادامه می‌یابد. شخصیت های رمان همگی از مبارزان چپ هستند و نویسنده اغلب آن ها را انسان هایی مثبت و آرمان خواه ترسیم می‌کند. با وجود این، خواننده به خوبی با زندگی و سرنوشت آن ها همراه می‌شود و بسیاری از شخصیت ها ملموس و باورپذیر باقی می‌مانند.

«پشت درخت توت» رمانی سیاسی است که برای علاقه مندان این ژانر و کسانی که به وقایع تاریخی یکی از حساس ترین دوره های ایران معاصر توجه دارند، اثری خواندنی و تاثیرگذار به شمار می‌آید.