مونولوگ (Monologue) به صحبتهای طولانی یک شخصیت در نمایشنامه، فیلم، رمان، یا اجرای هنری گفته میشود که در آن فقط یک نفر صحبت میکند و مخاطب مستقیم یا دیگری در لحظه به او پاسخ نمیدهد. مونولوگ ابزاری قدرتمند برای آشکارسازی افکار، احساسات، تناقضات درونی، یا پیشبرد داستان است.
نمونه های مشهور:
- سینما: مونولوگ «پدرخوانده» درباره قدرت (دن ویتوریو کورلئونه).
- ادبیات: مونولوگهای «جنایت و مکافات» داستایوفسکی که افکار راسکولنیکف را نشان میدهد.
- تئاتر: مونولوگ «مدهآ» در نمایشنامه اوریپید که از انتقام میگوید.
تفاوت مونولوگ با دیالوگ و روایت:
- دیالوگ: گفتوگوی دوسویه بین دو یا چند شخصیت.
- روایت (Narration): توصیف داستان توسط راوی خارج از صحنه.
- مونولوگ: فقط یک صدا غالب است، حتی اگر مخاطبی در صحنه وجود داشته باشد.
چرا مونولوگ مهم است؟
مونولوگ مانند پنجرهای به ذهن شخصیت است. این تکنیک به نویسندگان اجازه میدهد عمق روانی شخصیتها را خلق کنند و تماشاگران را درگیر دنیای درونی آنها کنند. در عین حال، مونولوگهای به یادماندنی اغلب به نمادهایی فرهنگی تبدیل میشوند (مانند سخنرانیهای آیرون من در فیلمهای مارول).
دیدگاه خود را بنویسید