تنهایی پرهیاهو عنوان کتابی از بهومیل هرابال نویسنده اهل چک است. او این کتاب را در فاصله سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ نوشت و از آن جا که در کشورش ممنوع القلم بود اثر وی در سال ۱۹۷۶ به صورت مخفیانه منتشر شد. اولین انتشاراین اثر در کشور چک به سال ۱۹۸۹ برمی گردد. داستان، برخلاف بیشتر آثار هرابال، در دوره سلطه نظام کمونیستی رخ می دهد. کتاب روایت تک گویی درونگرایانه یک کارگر پرس به نام آقای هانتا است. او در زیر زمینی مرطوب که انبار کاغذ باطله است روزگار می گذراند و کتاب هایی را که از سوی اداره سانسور به آن جا می‌آورند را خمیر می کند. آقای هانتا با خواندن این کتاب‌ها دنیا را به گونه ای دیگر می بیند و... کتاب حاضر را انتشارات «باران خرد» منتشر کرده است و در اختیار شما دوستداران کتاب و کتابخوانی قرار می گیرد.
معرفی کتاب تنهایی پرهیاهو اثر بهومیل هرابال
کتاب تنهایی پرهیاهو، رمانی نوشته ی بهومیل هرابال است که نخستین بار در سال 2002 وارد بازار نشر شد. این رمان به داستان جذاب و خنده دار هانتا می پردازد؛ مردی که برای سی و پنج سال در حکومت پلیسیِ چک زندگی کرده و کارش خمیر کردن کاغذهای باطله و کتاب ها بوده است. او در فرآیند خمیر کردن کاغذها، به دانشی آن چنان غیرخودخواسته دست یافته که اکنون نمی داند کدام یک از افکارش از ذهن خودش برآمده اند و کدام یک را از کتاب ها آموخته است. هانتا کتاب های زیادی را از انهدام توسط دستگاه پرِسِ هیدرولیک نجات داده و حالا خانه اش پر از این کتاب های نجات یافته شده است. او علاوه بر این که نابودکننده ی کتاب هاست، منجی و دوست آن ها نیز هست. اما زمانی که یک دستگاه پرسِ اتوماتیک و جدید، باعث بی ثمر شدن حرفه ی هانتا می شود، تنها یک کار از دست او برمی آید: یا کتاب ها را نجات دهد و یا خودش با آن ها نابود گردد.پ
ویژگی های کتاب تنهایی پرهیاهو
جزو پرفروش ترین کتاب ها و رمان های ایران
فیلمی بر اساس این کتاب در سال 2007 ساخته شده است.
من وقتی چیزی را می خوانم، در واقع نمی خوانم. جمله ای زیبا را به دهان می اندازم و مثل آب نبات می مکم، یا مثل لیکوری می نوشم، تا آن که اندیشه، مثل الکل، در وجود من حل شود، تا در دلم نفوذ کند و در رگ هایم جاری شود و به ریشه هر گلبول خونی برسد.
در سکوت شبانه، سکوت مطلق شبانه، وقتی که حواس انسان آرام گرفته است، روحی جاودان، به زبانی بی نام با انسان از چیزهایی، از اندیشه هایی سخن می گوید که می فهمی ولی نمی توانی وصف کنی...
سی و پنج سال است که مداوم دکمه سبز و قرمز دستگاه پرس هیدرولیکم را می فشارم و همزمان سی و پنج سال است که مداوم نوشیدنی می خورم، نه این که از آن لذت ببرم، نه، از آدم های می خواره نفرت دارم، می نوشم تا بهتر فکر کنم، تا به قلب آن چه می خوانم بروم، چون برای سرگرمی یا تلف کردن وقت یا خوابیدن، مطالعه نمی کنم.
بهومیل هرابال، متولد 28 مارس 1914 و درگذشته ی 3 فوریه 1997، نویسنده ی اهل چک بود. میلان کوندرا، رمان نویس سرشناس، او را بهترین نویسنده ی معاصر چک می خواند.هرابال در سال 1948 دکترای حقوق گرفت و همزمان با تحصیل، دوره هایی را در سطح دانشگاهی در فلسفه ی ادبیات و تاریخ گذراند اما پس از تحصیل، از مدرک و پیشینه ی تحصیلی اش هیچ استفاده ای نکرد و به قول خودش به یک سری مشاغل جنون آمیز از جمله سوزن بانی راه آهن و راهنمایی قطارها، نمایندگی بیمه، دست فروشی اسباب بازی، کارگر کارخانه ی ذوب آهن و کار در کارگاه پرس کاغذ باطله پرداخت. هرابال در این دوره، یک کارگر/روشن فکر بود. آنچه در آثار هرابال به وضوح به چشم می خورد، آشنایی خیره کننده ی او با ظرایف شغل ها و زندگی افراد در این مشاغل است.بهومیل هرابال در فوریه ی 1997 پس از افتادن از پنجره ی طبقه ی پنجم بیمارستانی در پراگ چشم از جهان فرو بست. گفتنی است که او برای غذا دادن به کبوترها به لب پنجره رفته بود.
دیدگاه خود را بنویسید