کتاب کلیات شمس تبریزی نفیس چرمی

از ویژگی‌های برجسته «دیوان شمس تبریزی» می‌توان به وارد زیر اشاره کرد:

• شوریدگی و عرفان: اشعار این دیوان سرشار از عشق الهی، عرفان، مستی و بی‌خودی است. مولانا در این اشعار، تجربه‌های عمیق معنوی و سلوک عرفانی خود را بیان می‌کند.
• زبان پرشور و تغزلی: زبان مولانا در این دیوان، زبانی است پر از شور، احساس، و لطافت. او با استفاده از استعاره‌ها، تشبیهات و نمادهای شاعرانه، مفاهیم عرفانی را به شکلی دلنشین و قابل درک بیان می‌کند.
• مدح شمس تبریزی: بخش قابل توجهی از اشعار به ستایش و یاد شمس تبریزی اختصاص دارد. عشق و ارادت مولانا به شمس، موتور محرکه بسیاری از غزل‌های اوست.
• موسیقی درونی: وزن، قافیه و ریتم اشعار شمس تبریزی، به گونه‌ای است که خود موسیقی درونی قوی‌ای دارند و هنگام خواندن، حسی از وجد و سماع را در خواننده برمی‌انگیزند.
• تنوع مضامین: اگرچه عرفان و عشق الهی محور اصلی دیوان است، اما مضامین دیگری چون حکمت، اندرز، شکوه از روزگار، و حتی لحظاتی از شادی و غم نیز در آن دیده می‌شود.
• تاثیرگذاری جهانی: اشعار مولانا، فراتر از زمان و مکان، الهام‌بخش میلیون‌ها نفر در سراسر جهان بوده و به زبان‌های مختلف ترجمه شده است.

این دیوان نه تنها شاهکاری ادبی و عرفانی در زبان فارسی است، بلکه دریچه‌ای به سوی درک عمیق‌تر از فلسفه مولانا و عرفان اسلامی باز می‌کند. خواندن این اشعار، سفری است به درون خویشتن و تجربه‌ای است از عشق مطلق و وحدت وجود.

🔴 نکاتی برای خواندن دیوان شمس:

• فهم عرفانی: برای درک بهتر مفاهیم عرفانی، مطالعه تفسیرها و شرح‌هایی که بر دیوان شمس نوشته شده، می‌تواند مفید باشد.
• حس و حال: بهتر است این اشعار را با حس و حالی آرام و متمرکز خواند تا بتوان عمق معنایی و احساسی آن‌ها را درک کرد.
• نسخه‌های مختلف: نسخه‌های چاپی متفاوتی از دیوان شمس وجود دارد که کامل‌ترین و معتبرترین نسخه مربوط به تصحیح استاد «بدیع الزمان فروزانفر» است .